กับการลบความทรงจำของคนทั้งเมืองมันไม่เท่าไรหรอก เพราะคุณสคามันเดอร์ไม่ได้สนิทกับคนทั้งเมือง เพราะงั้นการลบความทรงจำพวกเขา มันไม่มีผลอะไรต่อคุณสคามันเดอร์เลย แต่... ในการผจญภัย ตามเก็บสัตว์มหัสจรรย์นั้น ดันมีมัคเกิ้ล คือคุณเจค็อป เข้ามาร่วมด้วย...

การที่ต่อสู้ฟันฟ่า ตามล่าสัตว์มหัสจรรย์ด้วยกัน ทุกข์ยากลำบากด้วยกัน ล้วนสร้างความผูกพันธ์ทั้งสิ้น แต่อย่างที่รัฐมนตรีพูด กฎก็คือกฎ... เพราะงั้น ถึงต้องลบความทรงจำของคุณเจค็อป...

มันเป็นฉากที่เดินออกมาจากสถานีรถไฟใต้ดิน ด้านนอกฝนตก ฝนนั้นปะปนน้ำยาลบความทรงจำ... คุณเจค็อปมองดูฝนตรงหน้า หากก้าวเท้าออกไป เพียงแค่โดนเม็ดฝน ความทรงจำต่าง ๆ ก็จะถูกลบ สหายที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันจะไร้ตัวตนขึ้นทันที

เราเข้าใจความรู้สึกของคุณเจค็อปนะ ช่วงเวลาที่ตะลุยล่าสัตว์มหัสจรรย์กับคุณสคามันเดอร์นั้นเป็นช่วงเวลาที่วิเศษมาก การพบเจอพี่น้อง 2 สาวนักเวทย์มนต์ก็วิเศษมาก แล้วจู่ ๆ ความทรงจำที่มีต่อพวกเขาจะหายไป คงจะทำใจยาก

แต่ยังไง กฎก็ต้องเป็นกฎ

สุดท้าย คุณเจค็อปก็ก้าวเท้าเข้าสู่เม็ดฝนเบื้องหน้า

ความทรงจำเกี่ยวกับเวทย์มนต์ของเขาถูกลบไปจนหมดสิ้น...

ก่อนจากลา เราชอบคำพูดที่ว่า "มันจะเหมือนกับตื่นจากความฝันใช่มั้ย?"

รู้สึก... แต่จำไม่ได้...

โหดร้าย...แต่มันก็ช่วยไม่ได้...